KENDİNDEN BAŞLA

 

Kapının altından sızan o ince güneş ışığı

Kalkıp o kapının kolunu tutup açmaya mecalin yok belkide biliyorum.

Çokça ihtiyacın var umuda,kapın aralandığında tertemiz girecek havaya.

 

İnsanın uçurumlarında gezmek çok zor,

Daha fenası iki adım geriden hayal ettiğin eşsiz manzarada sessizliğini bile paylaşabilecek iken bazen mecbur bırakılıyorsun oralarda gezmeye.

Anlıyorum.

 

Uçurumlardan düşsen kendileri için bir şey yaptığını zannederler ne acı..

Ne büyük "ben"cilik.

Sizi gülüşünüzden,sizi içinizdeki masum benliğinizden ayırmak,koparmak içinize kalabalık içinde yapayanlızlık tohumları eken benlikler..

 

Tut elinden kendinin,

Kendinden başla,

Kimseye ihtiyacın yok.

"Ben tek başıma milyon tane sen ederim"

Peki ya sen ? Kendi aklınla bir ben edebilir misin diye sor.

Keşkelerle yaşamak zor.

 

Belli ki o uçurumlarda yaşayan biri yazmış;

Keşke diyorum keşke

Hiçbir şey bilmeseydim

Suya bakıp dursaydım ömrüm boyunca

Bir ırmak kenarında

Bir deniz ortasında

 

Ya da kalbim

Sınırsızlığın müziğini bulmuş

Varlığın şarkısına kendini bırakmış

Bir okyanusa kansaydı keşke.

 

İyiki diyebileceğiniz bol günlere..

Sevgiyle.