FERSAH...

Bazen bilirsin çok yakınında her şey,

İhtimaller,kesinlikler,gerçek olmasını istediklerin..

Elini uzatsan senindir gibi gelir ,

Hatta şöyle uzaktan elinle ölçsen parmaklarının arasına aldığını görür göz bebeklerin, gözlerin inanırda mantık inanmaz.

Bir ses gelir FERSAH FERSAH

Kalp der,duygu der benimdir.

Kader ağı dediğimiz şans mıdır?

Vakit dolmadan yaşasa herkes kendi fersahını,toplasa cam kırıklarını.

Bununla ilgili bir şarkı demiş ki ;

*Açtığın yaraları kapatta gel,

İçimde fırtına,bahar da sen,

Düşünde aklına gelenlerle ,

Hiç unutma bitmez engebeler..*

Yakındanda yakındır bazı fersahlar,

Bile bile umut eder,nefes nefese koşarız o yolları da,cesaretle alamayız elimize bir anahtar...

Dişine sızan hava kadar sancılatır insanı.

Yaşama kutsal bir şey katacağını bilsen ,

Sonunu görsen ,o zaman seve seve çekersin şüphesiz, o doğum sancısını..

Güneş açar bir gün dört bir yanında,

Yağmur yağarsa da damlaların yüzünden kayışını hissetmek için heves taşıyacak kadar sen bırak içinde.

En çok sen sev ki kendini,

Kendine sarılmak için zaman hem çok yakın hem çok fersah...

Şans nedir söyleyeyim

En çok ; sen sen gibi olduğun için

Gerçek olup,gerçeği kalbinde hissettiğin için,görünmediğini sansan da cesur ve sırtındaki yüklerle soluksuz yürüyebildiğin için.

ŞANS SENSİN..

YAKIN DA SEN,

FERSAHTA...

Önce istersen konuş kendinle ve istersen ağla ama, sarıl kendine..

Vakit hem dar,hem fersah..

Sevgiyle..